نقشه‏ بردارى دقیق زمین‏ شناسى روشى نو جهت تجزیه و تحلیل گسل‏ هاى سطحى

به منظور ارزیابى پتانسیل شکستگى سطحى ناشى از زلزله، کاربردى جدید از نقشه‏ بردارى بسیار دقیق زمین‏ شناسى با توتال استیشن الکترونیکى ارائه شده است. این روش، امکانى را فراهم مى ‏سازد تا بتوان گسل‏ هاى ثانویه، که کوچکى 30 سانتیمتر جابه‏ جایى عمودى را که در سطح نشان نمى‏ دهند، تشخیص داد. این گونه گسل‏ هاى بسیار کوچک داراى علائم و نشانه‏ هاى توپولوژى  نمی باشند و لذا احتمال زیاد مى‏ رود که مورد توجه قرار نگیرند در حالى که وجود گسل در محدوده تأسیسات و تحرکات را نشان مى‏ دهند. این روش شامل نقشه‏ بردارى نقاط در عوارض زمین‏ شناسى وتحلیل دقیق و مفصل رایانه ‏اى و عملیات صحرایى نابهنجاری ها در ارتفاع نقاط نقشه ‏بردارى شده مى ‏باشد. نابهنجاری هاى عمومى در ارتفاعاتى مورد بررسى قرار مى‏ گیرند که بیشتر از گسل ‏های نرمال و وارونه تشکیل یافته ‏اند. با این حال، این روش را مى‏ توان براى گسل‏هاى طولى لغزشى نیز به کار برد. این روش شرایطى را فراهم مى ‏نماید که به راحتى داده‏ هاى زمین‏ شناسى را بتوان در GIS مجتمع نمود و به تحلیل جزئیات سه بعدى (3D) عوارض ساختار کوچک دست یافت؛ داده ‏هاى صحرایى در نیمرخ‏ های دیاگرام‏هاى سه بعدى و نقشه ‏هایى که به کمک نرم ‏افزارهاى کارتوگرافى ساخته مى ‏شوند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. توانایى این روش براى شناسایى گسل‏ها با جابه ‏جایى اندک امکان مى ‏دهد تا انواع سبک و شیوه دگردیسى، تقلیل در جابه ‏جایى امتداد گسل‏هایى کوچک و واگرا که در دو انتهاى گسل‏هاى بزرگ و معمولى قرار دارند، خمش‏هاى تک شیب و ساختارهاى عرضى بین گسل‏ها را مشخص کرد.